Zapraszamy Państwa na wirtualny spacer po kościele św. Franciszka w Warszawie. Budynek jest pięknym przykładem barokowej architektury, pochodzącym z XVII wieku, znajduje się przy ulicy Zakroczymskiej 1 w Warszawie. Kościół pod wezwaniem Stygmatów św. Franciszka z Asyżu wraz z przylegającym klasztorem wchodzą w skład zespołu franciszkańskiego na Nowym Mieście w Warszawie.
Wnętrze kościoła Franciszkanów, pomimo burzliwej historii budynku, zachowało się stosunkowo w dobrym stanie. Wiele elementów z jego XVIII w. barokowego wystroju możemy podziwiać w oryginalnej formie jeszcze dziś. Warto wybrać się na zwiedzanie Warszawy i przekonać się o tym samemu. Jednak jak mnóstwo innych zabytków w Warszawie, tak i kościół św. Franciszka doznał dużych zniszczeń podczas drugiej wojny światowej. Inną kwestią jest to że nie wszystkie elementy wystroju kościoła znajdują się na swoim pierwotnym miejscu.
Zabytki w kościele franciszkanów w Warszawie
Na koniec drugiej wojny światowej, między innym zniszczono podczas bombardowania 30 sierpnia 1944 roku Ołtarz Główny. Został on wiernie odtworzony w latach 1973 – 1983 na podstawie wykonanych wcześniej zdjęć. W jego centrum znajduje się namalowany w 1982 roku przez prof. Józefa Nykiela z Krakowa obraz „Stygmatyzacja Św. Franciszka” który nawiązuje do nazwy świątyni (jest to wierna kopia oryginału pochodząca z czasów drewnianej świątyni).
zobacz także: Kościoły w Warszawie – Stare Miasto i Nowe Miasto – Top 10
zobacz także: Muzeum Narodowe w Warszawie – Wirtualny Spacer i Zbiory Online
Na ścianach prezbiterium dodatkowo znajdują się obrazy:
Po lewej stronie
- „Wizja bł. Salomei” z pierwszej połowy XVIII autor nieznany,
- „Zwiastowanie NMP” autorstwa malarza Giovanni Battista Pittoni – połowa XVIIIw.,
- „Chrystus Pan w Ogrójcu” malarz Michał Willmann 1661 r.
Natomiast po prawej stronie zobaczymy:
- „Męczeństwo Św. Wawrzyńca” autor nieznany , druga połowa XVIIIw.,
- „Bł. Rafał Chyliński, franciszkanin” Danuta Duch 1991 r.
- „Św. Rodzina” – 1860rok, Teofil Jende
W prawej części transeptu znajduje się ołtarz św. Antoniego z Padwy, natomiast po przeciwnej ołtarz Ukrzyżowanego. Obydwa ołtarze zostały wykonane przez warsztat Bartłomieja Bernatowicza w okresie od 1718 do 1724 roku.
Z lewej strony prezbiterium znajduje się kaplica Matki Bożej Pocieszenia. Zbudowana została wraz z głównym ołtarzem w 1690-1697 roku. I wraz z nim doznała poważnych zniszczeń podczas powstania. Obecnie możemy oglądać wierną rekonstrukcję. Kaplicę od transeptu oddziela kuta barokowa krata z informacją o fundatorze „Marcin Pacłowski R. P. 1772”.
Umów się na zwiedzanie!
Przewodnik po Warszawie
Na ścianach znajdziemy ponadto takie obrazy jak:
po stronie lewej:
- „Zwiastowanie NMP” autor Feliks Rybiński 1844 rok,
- „Matka Boża Passawska” II poł. XVII w., autor nieznany,
- „Św. Stanisław wskrzeszający Piotrowina” I poł. XVIII w., autor nieznany
po stronie prawej:
- „Św. Józef z Kupertynu” ok. 1770 r., autor nieznany,
- „Św. Witalis” vel Klemens autor prof. Kazimierz Kwiatkowski, ok. 1950,
- „Św. Michał Archanioł depczący smoka” jest to kopia obrazu Guido Reni nieznanego malarza z pocz. XIX w
Na lewej ścianie kaplicy w niszy znajdują się relikwie złożone w woskowej figurze i przeszklonym sarkofagu. Są to relikwie męczennika z czasów rzymskich – św. Witalisa, sprowadzone do Warszawy w 746 roku.
Obok prezbiterium znajduje się barokowa ambona. Pierwotnie usytuowana była na filarze środkowym, jednak podczas powstania 1944 roku została zniszczona. Podczas rekonstrukcji postanowiona ją przenieść bliżej ołtarza głównego. Na szczycie ambony odnajdziemy figurę św. Antoniego z lilią i otwartą księgą a poniżej figurę pięciu aniołków.
W części gdzie prawy transept styka się z prezbiterium, znajduje się ołtarz, w którym widnieje na ścianie obraz Pana Jezusa Miłosiernego. Po bokach w ołtarzu stoją drewniane figury: Aarona, kapłana (szaty liturgiczne) i Mojżesza, prawodawcy (w dłoniach miał zapewne tablice Dekalogu).
W centrum nawy lewej znajdziemy pochodzący z początków XVIII w. ołtarz. W jego centralnej części znajduje się obraz św. Józefa Oblubieńca NMP, będący kopią obrazu Claude Callot’a.
W środku prawej „nawy” znajduje się pochodzący z II poł. XVII w. ołtarz. Jest to najstarszy ołtarz świątyni,, prawdopodobnie pochodzi jeszcze z czasów drewnianego kościoła.
Nastawa ołtarzowa składa się z dwu kondygnacji:
W pierwszej znajdują się drewniane rzeźby: św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty a w centrum kopia ikony NMP Bożej Częstochowskiej z 1946 r
W drugiej zobaczymy obraz Małej Św. Rodziny, tj. Maryi z Dzieciątkiem oraz jej rodzicami, Joachimem i Anną (I poł. XVIII w., autor nieznany). Na jego bokach znajdziemy dwie rzeźby: św. Barbary (z wieżą) i św. Katarzyny Aleksandryjskiej (z kołem).
Całość dopełnia nieduża figura Chrystusa Zmartwychwstałego.
W całym kościele rozstawione są konfesjonały, zbudowane z dębowego drzewa. Wykonał je w latach 1926 – 1928 rzeźbiarz Wincenty Bogaczyk. Sześć wyjątkowych konfesjonałów, zdobi inna figura wykonana w drzewie lipowym. Konfesjonały można podziwiać w ich oryginalnej formie.
W kościele nie zabrakło również organów. Obecny instrument pochodzi z 1926 roku. Został mocno uszkodzony w trakcie II wojny światowej. Pierwotnie 32 głosowe organy po naprawach i renowacji charakteryzują się 30-głosowym brzmieniem.
Podobało się? Zasubskrybuj i bądź na bieżąco:
